Bo Stokkermans

In de performatieve context van het overleven presenteer ik mijzelf als een mogelijkheid, als een van de vele die actief overleeft. Deze mogelijkheden bestaan voor mij niet als een oplossing, maar als iets wat dit overleven onderzoekt en ondervind. Door het belichamen van theoretische overtuigingen en fictieve speculaties praktiseer ik een doorlopende serie gestes waarmee ik me richt op de relatie tussen de (zelf)preservatief en het experiment. Deze performatieve gestes uiten zich zowel tastbare als ontastbare, zowel van korte als van lange duur, soms lopen er meerdere door elkaar heen, maar ze zijn in alle gevallen occupationeel. Hiermee functioneren ze op ontvankelijke wijze als een greep of invloed op mijzelf en mijn  omgeving, hierbij proberen ze de persoonlijke verantwoording voor deze invloed te dragen. Zo bestaat het acteren van deze gestes in de maakbaarheid van het begrip noodzakelijk.